Macchine ‘mpazzite, facce sgangherate
Che s’arincorono su ‘st’incrocio d’umanità
Perduta: e je tocca paga’ le rate
Ché so’ schiavi dâ vanità.
Io mî guardo… E svagheggio!
C’ho l’asfarto su ‘e radici
e ve faccio ombra sur parcheggio
Però… Vô ‘nzeppo de cicatrici.
E nun m’aspetto gnente, manco n’accortezza:
So’ solo ‘n poro pino, mica ‘n ulivo
La disillusione sarà la mia fortezza:
Guardo, scrivo, rido. Vivo.